blogk

Meh vo dene Goumetänz finget dr hie

I däm Blog hani gäng wider über mis früechere Dorf bbrichtet u ha drbi o gäng wider öppis gha z’meckere. E Chehr hani sogar regelmässig mit em Gmeinschriber korreschpondiert über Sache, wo ni drnäbe ha gfunge. Sitdäm d’Eltere tod si u ds Huus, wo si drin si gwohnt, verchouft isch, si d’Dörfler ändlech vo mir erlöst. I de letschte Jahr bini nume no uf e Fridhof. Mängisch hei mi de dert Lüt agsproche, wo ni jahrelang nüme ha gseh, u irgendwie bin ni de grüehrt gsi, wi si mi gkennt hei u Fröid hei gha, mit mir z’rede.
Letschte Samschtig bin i usnahmswys ueche uf e Bärg nid für ufe Fridhof, sondern für i das Bistro, wo ni mi hie vor zwöiehalb Jahr drüber ha beklagt. E junge Zweig vo mire Familie huucht däm Lokal wider nöis Läbe i, unger angerem mit wältmeischterlecher Pâtisserie (zum Mitnäh oder grad Ässe), wo sogar „salzegi“ Lüt wi mi ids Schwärme bringt.

U will no niemer dr Blick uf ds Mittelmeer frei gmacht het, hei mer vo hie e troumhafti Sicht uf d’Alpe u Voralpe, wo überpuderet si mit Puderzucker u umwölkt vo Nidle.